Broko Baka Sula, Stone Island , Brownsberg enz.

(beetje laat met het plaatsen van dit bericht, want ga vandaag alweer weg voor 5 dagen maarja..) Ik heb een vette trip gemaakt met de Dion, Guilliano en Micheal. Deze mensen heb ik via Jeroen (hij is inmiddels alweer in België) leren kennen. Het is dus geen touroperator, maar gewoon mensen van wie het een hobby is om trips te maken en daarmee hun geld verdienen. Ze zijn dus heel enthousiast en een beetje gestoord, maar goed gestoord. Voordat ik die trip gemaakt had was ik Dion al vaak tegengekomen tijdens het uitgaan. Want hij zit het liefst in het bos, maar als hij daar niet is, dan gaat hij wel flink stappen in de stad. We waren met een paar van mijn huisgenoten en er kwamen nog een paar Belgen. Daar hebben we echt mee gelachen.
Na echt in het binnenland te zijn geweest in het bos en daar te slapen, weet je pas echt wat leven is. Dat gevoel had ik tijdens dit weekend. Het is zo machtig bijzonder, dat kan je gewoon niet uitleggen, je moet het alleen maar meemaken.

Vrijdagochtend vertrokken we. We waren Paramaribo nog niet uit of de eerste auto had al een lekke band. Maar geen paniek, de gidsen zijn lekke banden gewend dus we konden zo weer verder. (Later op de trip hebben we in totaal nog 3 keer een lekke band gehad). Dat rijden over die Bauxietwegen, is geen autorijden, maar auto vernietigen. Ze reden als gekken over die wegen, maar ze weten precies wat ze doen. Het leek net Rally rijden, ik vond het echt leuk. (maar je moet ook wel zo hard, anders ben je helemaal lang onderweg). Er werd natuurlijk wel gestopt als Dion een diertje zag, hij rijdt geen dier voorbij. En hij heeft goede ogen! Hij ziet elk beest, hoe ver ook, vanuit de auto.

De eerste dag hebben we veel gereden, en een oude plantage bekeken. Ook heeft Dion ons veel vogels gewezen. Zijn eigen vogel ging ook mee. Die hadden we nog even bij zijn huis opgehaald. Dion kan echt alle dierengeluiden precies nadoen, waardoor de dieren dan dichterbij komen, heel bijzonder om mee te maken. (op een avond waren we bij een meer en zagen we ogen van kaaimannen, Dion ging roepen en ze kwamen zo naar hem toe zwemmen) De eerste nacht gingen we doorbrengen in Broko Baka Sula. Dit was geen toeristische plek, maar een privé plek van D. Bouterse. Het was hier echt mooi! Net een paradijsje! Een mooi klein watervalletje/stroomversnellingentje waar we gelijk die avond maar in gingen zwemmen. De rotsen waar we overheen moesten klimmen waren heel erg glad. Ik deed dus heel voorzichtig maar toch gleed 1 voet even weg.. ik dacht dat ik gewoon zou vallen, maar ik gleed zo snel en hard helemaal door. Iedereen om me heen schrok echt, ze zeiden niks en toen: Gaat het?? enz. en ik moest toch zo hard lachen, ik kwam niet meer bij!!! Ik zat alleen maar te bedenken hoe het eruit moet hebben gezien voor hun, het was zo’n mooie val!! Het was gelukkig een gladde rots, want ik ging met mijn rug en hoofd er overheen en het enige wat ik had gekregen, was één schrammetje op mijn rug. Nu begrijp ik ook de naam van de plek (Broko Baka Sula = Gebroken Rug Sula).

De volgende dag gingen we naar een goudmijn en naar Stone Island. Toen we bovenaan die goudmijn stonden, ging het keihard regenen. Toch wilden we doorzetten en van de berg afdalen. Nou dat leek wat makkelijker en minder pijnlijk dan het was. We moesten op ons blote voeten (anders viel je gelijk) door de Bauxiet baggeren en het bleef maar regenen. We moesten heel voorzichtig klimmen, want als je zou vallen ging je hard! En ik was niet van plan nog een keer te vallen. Uiteindelijk hebben we 3 uren in de modder gebaggerd voor we weer uit de mijn geklommen waren.

Volgende dag gingen we varen op het stuwmeer, dat was mooi, al die takken/bomen uit het water maakt het heel mysterieus en mooi. We stopten bij een stukje met rotsen waar water tussendoor naar beneden stroomde. Daar gingen we opklimmen. Er liepen al wat meisjes voorop en eentje riep opeens: ‘Help, een slang!’ Dion was nog beneden en klom vet snel over de stenen naar boven. Gelukkig was hij snel, want het bleek een gevaarlijke giftige slang. Hij kent gelukkig alle soorten slangen en hij zegt ook: je moet geen geintjes maken met slangen. Stel dat hij iemand bijt, dan is de hele trip verpest, want je moet zo snel mogelijk naar de stad (en daar ben je niet zo snel als je zo diep in het binnenland zit). Dus hij deed ze best om de slang te pakken, dat lukte en kapte hem in een paar stukken.

Later hebben we nog op Brownsberg naar de uitzichten gekeken en een waterval bezocht. Dat was wel flink klimmen. Gelukkig maar 1 waterval. Ook hier had mijn rug weer iets te verduren gekregen. Ik stond gewoon en hoorde opeens een geluid boven mijn hoofd, dat niet zo best klonk, ik sprong meteen weg maar kreeg toch nog een grote tak op me. Omdat ik gebogen wegsprong kwam hij gelukkig op mijn rug. Ik heb echt veel geluk gehad dat de tak van heel dichtbij kwam en dat het op mijn rug kwam. Het was namelijk een heel dikke tak (ik denk dat ik hem amper zou kunnen tillen). Anders was ik niet meer zoals nu het bos uitgelopen…Ik ging nu wel ff beseffen dat het best gevaarlijk is en dat er zo snel iets kan gebeuren.

De 3e nacht sliepen we weer op de plek van Bouterse, wat een heerlijke plek is dat toch! Toen we daar kwamen had ik net het gevoel dat ik thuis kwam. Ik heb tijdens de trip echt veel met Michael gepraat. Ik ging hem ook steeds helpen in de keuken met het eten enzo. Dat is zo’n bijzondere man. Het is een Boeroe (blanke Surinamer) van 44 jaar. Je kon zo duidelijk merken dat die man veel levenservaring heeft. Hij heeft ook een heel goede mensenkennis en ik heb echt veel van hem geleerd. Hij vertelde ook dat hij niet graag in de stad komt. Als hij daar is, wordt hij gelijk chagrijnig en in het bos is hij meteen weer vrolijk. Hij zegt ook dat hij wel eens ff een paar dagen helemaal alleen ver weg het bos in gaat, waar niemand hem vindt, daar kan hij even helemaal tot rust komen en goed nadenken over alles.

De laatste dag hebben we doorgebracht op Berg en Dal (was een andere trip, waar we meteen naar door gingen). Onderweg kwamen we nog een leuk Leguaantje tegen. Dion remde opeens en sprong uit de auto, toen hij terug kwam lopen zei hij: “Nadine, speciaal voor jou!’ (hij wist dat ik deze beesten zo leuk vind en dat ik er zo graag eentje wilde vasthouden). Berg en Dal was een mooie plek, maar ik vond de activiteiten een beetje tegenvallen. We gingen kayakken over de Surinamerivier en van verschillende kabelbanen, was wel echt mooi en leuk, maar ook best kort.

Aankomend weekend ga ik weer op trip met Dion, Guilliano en Micheal 3 huisgenoten en dezelfde Belgen. Nu wordt het Tibiti (de trip die vorige keer niet doorging) en misschien maak ik er wel een 5-daagse trip van. Dan gaan ik ook naar de Raleighvallen en Voltsberg. Schijnt echt heel erg mooi te zijn. Ik heb er zin in en ik denk dat ik dan wel Malariapillen ga nemen, want ik was ze dit weekend een beetje/helemaal vergeten. Micheal heeft ook 1 keer heel erge Malaria gehad, waarbij hij het bijna niet overleefde. De dokter zei dat hij niet meer het bos in mocht, want als hij het nog één keer krijgt, gaat hij dood. Hij dacht er zelf anders over (Het bos niet meer in? ***) Als hij niet meer het bos ingaat heeft hij geen leven meer. En ik geef hem gelijk.