Stageweek, en toen… Corneliskondre!!!

Het was een rustige week, (denk ik, ik kan me niet zo heel goed meer herinneren hahah).
Ik heb stage gelopen. Er zijn op dit moment nog maar 3 patienten in detox. Zondag is er een heer tijdens een wandeling op een drukke beurs weggelopen. Echt jammer, het was een jongeman van 27. En ik had het gevoel dat hij wel gemotiveerd was omdat ik in die afgelopen week nog een heel goed gesprek met hem had gehad. Ik had een groepsgesprek gehouden en de heren waren allemaal enthousiast erover.
Daarna kwam hij naar me toe en zei:' Nadine, kan ik nog even met je praten?' Toen heb ik een gesprek van 3 kwartier met hem gehad en hij zei dat hij echt goed vond wat ik allemaal had gezegd. Ik vond het leuk om te horen, zo is het werk echt dankbaar. De andere heren waren een beetje boos op hem, het is niet netjes dat hij zomaar is weggelopen. Hij had in detox gewoon kunnen zeggen: 'Ik wil weg.' Dan krijgt hij direct zijn spullen mee en kan hij iedereen gedag zeggen en weg..

Maarja, donderdag zou ik met de patienten gaan zwemmen, maar dat ging niet door, want de bus was kapot. Toen gingen we maar naar de dierentuin, dat was echt leuk hé. Er is één meneer en die is zo grappig, we hebben de hele tijd om hem gelachen. Elk beest wat hij zag wilde hij opeten. Dan zei hij: Nadine, heb je die al is gegeten? Ik: Nee. hij: Oh, zal ik hem pakken en dan gaan we hem koken in detox en lekker opeten. (Bij ELK dier zei hij dit) Oh die tijger lijkt me echt lekker, dan kan ik een maand eten.

Hij zei ook dat hij het wel zou weten als hij in de buurt van de Zoo zou wonen. Ik zei: B, je mag niet stelen, ook geen dieren, je zou niet meer gaan stelen. Toen zei hij: Nee, ik zou ze lenen.” Ik zei: Hoe wil je ze terug zetten als ze al in je buik zitten dan? Tja dat wist hij nog niet precies. Op de terugweg zat hij in alle bomen te kijken wat erin zat. Op een gegeven moment zag hij cacao in een hoge boom hij vroeg of hij erin mocht klimmen, maar het mocht eigenlijk niet, voor hij antwoord had gekregen zat hij al in die boom, haalde het eruit en we hebben hem lekker opgegeten. Een collega vertelde me dat dit ook verslaafdengedrag is.
Sommige verslaafden kennen alle bomen/vruchten en pakken die meestal om te verkopen om zo aan geld te komen.

Indianen!!!
Oke, dat was stage. Op vrijdag gingen we (5 huisgenoten en ik) een trip maken naar Corneliskondre, een indianendorp in de jungle. Een lange heenreis 2 uur met de auto daarna 6 uur!!! Op de boot. We hebben wel een tussenstop gemaakt in een klein dorpje (Bataviastad). Het was een open boot, in de brandende zon, dus het was HEET. Maar niet klagen, het was wel prachtig, die natuur om je heen en veel wilde Ara’s en papegaaien gezien, echt mooi. Aangekomen bij de indianen werden we gelijk welkom ontvangen. Het was een totaal niet toeristische plek, dus het was voor hun en voor ons extra bijzonder om daar te mogen zijn. Onze hangmatten met klamboes werden opgehangen in ons kamp (een grote hut met een dak van bladeren). En we gingen een dorpswandeling maken.

Het was een leuk dorpje, alle mensen waren nieuwsgierig, de gids liet vanalles zien. Er was een aapje, die heette Pyto, die was echt leuk, die liep daar gewoon rond. Kinderen gingen altijd met hem spelen als je hem roept, rent hij achter je aan en springt en hapt hij, dan wil hij spelen.

Ook kwamen we bij een man zijn hut, er zat een mooie toekan op de waslijn en hij had ook kippen en papegaaien. Jessica heeft de papegaai vastgehouden maar hij beet erg hard, dus daarna deed niemand het meer. Volgende dag gingen we een junglewandeling van 3 uur maken. Iedereen moest een lange broek aan, sokken over je broek, lange mouwen, pet op enz. goed beschermd. Het was wel een leuke, maar warme wandeling met veeeel muggen.

De indiaan liet allemaal medische bomen zien, zoals een antibioticaboom. Ook liet hij zien hoe je van een andere boom vloeitjes maakt voor sigaretten, en hoe je een tas maakt van palmbladeren. En een boom die ze bezig waren uit te hollen, om er een korjaal van te maken(zo’n smal bootje). Op de terugweg waren we weer bij de rivier, sloeg hij met zijn kapmes op de telefoonboom (een boom die hol is vanbinnen en daardoor een flink geluid maakt). Een andere indiaan in het dorp had het blijkbaar gehoord, want er kwam gelijk een bootje om ons weer halen, echt apart. Toen wilden we graag zwemmen in de rivier (Coesewijnerivier). We vroegen of het verstandig was en of er piranha’s zitten (want die zitten hier bijna overal). Hij zei dat het wel kon en dat er wel piranha’s zitten, maar die zijn lief. Huh!, dachten wij. Nouja hij zei dat ze niet agressief waren, dus gingen we maar gewoon zwemmen. Dat was echt heerlijk en geweldig mooi in die rivier. Er stond een sterke stroming dus hij bracht ons een stuk verder op de rivier. Daar sprongen we uit de boot en zwommen (of dreven) zo weer terug naar het dorp.

Ik heb hier ook een indianenfluitje geleerd. (ik heb net zolang geoefend tot ik hem kon). Laura kon het al en deed het even voor de gein. Het klonk zo mooi hé, je hoorde de echo door de bomen. Opeens werd er van ver teruggevloten, dat was zo apart, onbeschrijfelijk gewoon. Indiaantjes floten gewoon terug!, maar we zagen ze niet. Ze bleven over en weer fluiten en opeens kwamen er allemaal kinderen tevoorschijn. Ze lieten zien hoe ze konden fluiten, ze hadden allemaal andere manieren.

Die kinderen waren zo leuk he. Onze gids zei: Als je wilt gaan zwemmen of iets doen, vraag je gewoon een kind mee en dan heb je er zo 10/15 achter je aan. En dat was ook zo. Ik wilde graag naar een man achter in het dorp omdat hij mooie vlechten van bladeren maakt, Sudha, Laura en 2 kinderen gingen mee.. op een gegeven moment hadden we een hele stoet kinderen die mee wandelde. Ze waren zo vrolijk, speelden deden gek, uitsloven, elkaar in de bosjes gooien (hier wil je echt niet in de bosjes vallen, maarja zij zijn het gewend..).

S Avonds hadden we een culturele avond met een indianendans (onder andere een welkomstlied voor ons, dat ze ons zullen zien als één van hen) en een kampvuur met drinken en trommelen. Wij moesten meedansen, dat was echt leuk, om die echte indianendansen te leren. Toen we bij het kampvuur zaten, zaten we lekker aan de cognac met cola, dat was echt lekker.Op een gegeven moment zei ik voor de gein: Hey, ik wil ook trommelen. Gelijk gaf een indiaan zijn trommel aan mij en ging ik trommelen :).

Ook was ik nu wel gewend aan het hebben van geen elektriciteit en ik was niet meer bang dus ik ging s nachts uit mijn hangmat op weg naar de wc. Toen ik de deur open deed en rondkeek met mijn zaklamp, viel er ineens een dikke kikker op de wcbril! Hahaha, hij wou er niet af, dus ik dacht:'ik ga morgenochtend wel als het licht is'. ’s Ochtends ging ik dus weer naar de wc.. Ja hoor, vlak voor mijn neus: Nog een gezelschapsdier: een vette vogelspin. Maar nu dacht ik: Ey, nu ga ik niet meer weglopen, dus ik heb naar dat beest zitten staren en hij deed eigenlijk niks. Ik ben er dus gelijk niet meer bang voor.

Dit verhaal wordt echt lang, maar ik hoop dat ik jullie heb kunnen boeien. Ik wil nog één ding erover kwijt. Er was onze gastvrouw die zoooo lekker kon koken, we hebben heerlijk gegeten, en als je ziet hoe ze het klaarmaakte geloof je niet dat zoiets kan. Gewoon in een pannetje op een klein vuurtje op de grond, maar het eten was echt perfect! Ik ga nu stoppen, het was gewoon een geweldige ervaring. Zoals indianen in mijn fantasieën waren, heb ik nu in het echt meegemaakt!